اکسیلاتور،زلال سازی
Accelator
در انواع زلال‌سازهای با روش برخورد لجن، عمل اختلاط، انعقاد و ته‌نشینی در زلال‌ساز انجام می‌گیرد. در زلال‌سازهای با تماس لجن، آب ورودی بعد از اختلاط با مواد شیمیایی به منظور سرعت بخشیدن به تشکیل لخته‌ها، در تماس با لجن‌هایی که قبلا” از تصفیه‌ی آب به‌دست آمده‌اند و در زلال‌ساز موجودند، قرار می‌گیرد. این نوع زلال‌سازها به نام‌های مختلفی وجود دارند که به شرح زیر هستند:
مزایا و معایب این زلال‌سازها به شرح زیر می‌باشند.
معایب:
– طراحی و اجرای ساختمان این نوع زلال‌ساز پیچیده است.
– بهره‌برداری از آن‌ها نسبتا” مشکل بوده و نیاز به تخصص خاص دارد.
– با تغییرات مداوم شرایط آب خام در هنگام بهره‌برداری، این نوع زلال‌سازها نیاز به مراقبت خاص دارند.
مزایا:
– تجربه‌ی بهره‌برداری از آن در ایران وجود دارد.
– در مقابل تغییرات دبی، مواد معلق و درجه حرارت، قابلیت انعطاف نسبتا” خوبی دارد.
– جمع‌آوری و تخلیه‌ی لجن در زلال‌سازهای با لجن‌روب ساده‌تر است.
اکسیلاتور (Accelator)
در نوع بدون لجن‌روب که به نام‌های تجاری اکسیلاتور (Accelator) و اکسانتریفلاک (Accentrifloc) موسوم هستند، قسمتی از لجن‌های ته‌نشین‌شده در اثر چرخش آب که ناشی از حرکت هم‌زن است به ناحیه‌ی اختلاط و انعقاد راه‌یافته و در فعل و انفعال مربوط به لخته‌سازی شرکت می‌کند.
در این گونه کلاریفایرها، آب ورودی بعد از اختلاط با مواد شیمیایی به منظور سرعت بخشیدن به پدیده‌ی انعقاد (coagulation) و سرعت بخشیدن به تشکیل لخته‌ها، در تماس با لجن‌هایی قرار می‌گیرند که قبلا” از تصفیه‌ی آب به‌دست آمده‌اند و در حوض ته‌نشینی موجودند. لجن ته‌نشین شده در این حوض‌ها به‌طور مکانیکی یا هیدرولیکی از ناحیه‌ی ته‌نشینی به ناحیه‌ی اختلاط راه‌یافته و به تشکیل لخته‌ها کمک می‌کنند. این حوضچه‌ها که با نام تجاری اکسیلاتور در تصفیه‌خانه‌های کشور مورد استفاده قرار گرفته است دارای زمان ته‌نشینی حداقل 1 ساعت برای سختی‌گیری آب و حداقل 5/1 تا 2 ساعت برای تصفیه‌ی معمولی آب می‌باشد.
قسمت اختلاط و لخته‌سازی در این حوضچه‌ها به‌وسیله‌ی ناحیه‌ی ته‌نشینی احاطه شده است ولی نواحی سه‌گانه از قسمت بالا و پایین حوض به هم مرتبط هستند. قسمتی از لجن‌های ته‌نشین شده در اثر چرخش آب که ناشی از حرکت به‌هم‌زن می‌باشد به ناحیه‌ی اختلاط و سپس به ناحیه‌ی انعقاد راه یافته و در فعل و انفعال فلوکولاسیون شرکت می‌نماید. غلظت لجن در گردش حوض، به حدود 5 گرم در لیتر می‌رسد و غلظت لجن خروجی از نظر مواد جامد ، حدود 1 تا 2% می‌باشد. قطر قسمت اختلاط ثانویه در این حوض‌ها، 15 تا 20% قطر اصلی حوض و سطح آن بین 4 تا 5% سطح کلی می‌باشد. کارکرد این‌گونه حوض‌های ته نشین برای آب‌های قلیایی کم و کدورت پایین ، خوب گزارش نشده است. اگر غلظت مواد معلق آب خام از حدود معینی تجاوز کند، حوض ته‌نشینی قادر به جداساختن این مواد از آب نخواهد بود. در طراحی این واحد برای کارکرد بهتر، سعی می‌شود بار سطحی از حدود 50 مترمکعب در مترمربع در روز تجاوز نکند.
تلفن تماس:
026-34707042
09356058552
کلمات مرتبط: